Εξηγώντας "Πώς και γιατί" τα καρκινικά κύτταρα μας τρώνε ζωντανούς:
Χρησιμοποιούν στρες για να κλέψουν τα θρεπτικά συστατικά από τα γειτονικά τους
κύτταρα για να επιβιώσουν, να εξελικτούν, και να εξαπλωθούν.
(Φιλαδέλφεια) Τέσσερις βασικές μελέτες προτείνουν τώρα μια νέα θεωρία για το πώς τα καρκινικά κύτταρα αναπτύσσονται και επιβιώνουν, επιτρέποντας στους ερευνητές να προχωρήσουν σε καλύτερες διαγνώσεις και θεραπείες που να στοχεύουν ασθενείς υψηλού κινδύνου με καρκίνο. Οι μελέτες αυτές διεξήχθησαν από μια μεγάλη ομάδα ερευνητών στο Kimmel Cancer Thomas Jefferson University Center (http://www.kcc.tju.edu/ ).
Αυτή η νέα ιδέα επίσης, εξηγεί γιατί τόσοι πολλοί ασθενείς με καρκίνο λένε ότι «ο καρκίνος τους τρώει ζωντανούς» - μια σωστή παρατήρηση που δεν ήταν ποτέ κατανοητή, λένε οι ερευνητές.
Αυτές οι τέσσερις νέες μελέτες, που συν-δημοσιεύθηκαν στο τεύχος του Σεπτεμβρίου του επιστημονικού περιοδικού Cell Cycle, αποδεικνύουν ότι η ανάπτυξη του όγκου και των μεταστάσεων "τροφοδοτούνται" άμεσα από τα φυσιολογικά κύτταρα υποστήριξης.
Αυτά τα κύτταρα υποστήριξης ονομάζονται ινοβλάστες, και παράγουν το στρώμα (συνδετικός ιστός) που περιβάλλει τα κύτταρα του όγκου. Καθώς ο καρκίνος εξελίσσεται, όλο και περισσότερα στρωματικά κύτταρα αυτοτρώγονται για να ανακυκλώσουν θρεπτικές ουσίες που θα προμηθεύσουν στα καρκινικά κύτταρα – η διαδικασία που οδηγεί σε δραματική απώλεια βάρους των ασθενών.
Διαπιστώθηκε επίσης ότι χωρίς την ανακύκλωση θρεπτικών συστατικών που
παρέχονται από τους ινοβλάστες, τα κύτταρα του όγκου είναι πιο εύθραυστα και
πεθαίνουν. Με βάση αυτή την ανακάλυψη, οι ερευνητές προτείνουν ότι διαθέσιμα
φάρμακα (που βρίσκονται σήμερα στην αγορά), τα οποία διακόπτουν τη «παρασιτική»
σχέση μεταξύ των καρκινικών κυττάρων και ινοβλαστών, πιθανόν να αποτελούν
αποτελεσματική θεραπεία. (Φιλαδέλφεια) Τέσσερις βασικές μελέτες προτείνουν τώρα μια νέα θεωρία για το πώς τα καρκινικά κύτταρα αναπτύσσονται και επιβιώνουν, επιτρέποντας στους ερευνητές να προχωρήσουν σε καλύτερες διαγνώσεις και θεραπείες που να στοχεύουν ασθενείς υψηλού κινδύνου με καρκίνο. Οι μελέτες αυτές διεξήχθησαν από μια μεγάλη ομάδα ερευνητών στο Kimmel Cancer Thomas Jefferson University Center (http://www.kcc.tju.edu/ ).
Αυτή η νέα ιδέα επίσης, εξηγεί γιατί τόσοι πολλοί ασθενείς με καρκίνο λένε ότι «ο καρκίνος τους τρώει ζωντανούς» - μια σωστή παρατήρηση που δεν ήταν ποτέ κατανοητή, λένε οι ερευνητές.
Αυτές οι τέσσερις νέες μελέτες, που συν-δημοσιεύθηκαν στο τεύχος του Σεπτεμβρίου του επιστημονικού περιοδικού Cell Cycle, αποδεικνύουν ότι η ανάπτυξη του όγκου και των μεταστάσεων "τροφοδοτούνται" άμεσα από τα φυσιολογικά κύτταρα υποστήριξης.
Αυτά τα κύτταρα υποστήριξης ονομάζονται ινοβλάστες, και παράγουν το στρώμα (συνδετικός ιστός) που περιβάλλει τα κύτταρα του όγκου. Καθώς ο καρκίνος εξελίσσεται, όλο και περισσότερα στρωματικά κύτταρα αυτοτρώγονται για να ανακυκλώσουν θρεπτικές ουσίες που θα προμηθεύσουν στα καρκινικά κύτταρα – η διαδικασία που οδηγεί σε δραματική απώλεια βάρους των ασθενών.
"Πιστεύουμε ότι έχουμε τελικά καταλάβει πως ο καρκίνος λειτουργεί πραγματικά - και αυτό ανατρέπει 85 χρόνια του δόγματος, στο οποίο στηρίζεται η σημερινή έρευνα για τον καρκίνο και τη θεραπεία του», λέει ο ανώτερος ερευνητής της μελέτης, Michael P. Lisanti, MD, Ph.D., διευθυντής του Τμήματος της Βιολογίας των Βλαστικών Κυττάρων και Αναγεννητικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Τζέφερσον.
Η επικρατούσα θεωρία, γνωστή ως «Φαινόμενο Warburg», που αναπτύχθηκε από το Γερμανό ερευνητή Otto Warburg το 1924 (για την οποία βραβεύτηκε με Νόμπελ), αναφέρει ότι τα κύτταρα του όγκου αλλάζουν τον μεταβολισμό τους, προκειμένου να τροφοδοτήσουν τη δική τους ανάπτυξη. Ως απόδειξη, ο καθηγητής Warburg επεσήμανε ότι τα εργαστηριακά καρκινικά κύτταρα δεν έχουν μιτοχόνδρια, τα οποία είναι μικροσκοπικά «εργοστάσια» παραγωγής ενέργειας, λέγοντας ότι αυτά τα κύτταρα έχουν βρει έναν άλλο τρόπο για την παραγωγή της ενέργειας που χρειάζονται.
Ο Δρ Lisanti και οι συνεργάτες του, ωστόσο, αναφέρουν ότι η απουσία των μιτοχονδρίων στα εργαστηριακά καρκινικά κύτταρα αντικατοπτρίζουν μόνο το γεγονός ότι αυτά τα κύτταρα έπρεπε να προσαρμοστούν έξω από το αρχικό τους περιβάλλον. Το διαπίστωσαν αυτό μετά από την εκτέλεση ενός απλού πειράματος, στο οποίο ανάμειξαν τα καρκινικά κύτταρα με τους ινοβλάστες, και στη συνέχεια έψαξαν για μιτοχόνδρια. Ανακάλυψαν ότι οι ινοβλάστες δεν είχαν καθόλου μιτοχόνδρια, και ότι τα καρκινικά κύτταρα είχαν όλα τα μιτοχόνδρια.
«Το Φαινόμενο Warburg συμβαίνει, αλλά συμβαίνει στους ινοβλάστες, και όχι στα καρκινικά κύτταρα. Οι ινοβλάστες δεν έχουν μιτοχόνδρια επειδή τα τρώνε για να παρέχουν θρεπτικά συστατικά (ενέργεια) στα κύτταρα του καρκίνου, καθώς τα καρκινικά κύτταρα είναι γεμάτα με μιτοχόνδρια, διότι αυτά είναι τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας που θα επεξεργαστούν τα ανακυκλώσιμα θρεπτικά συστατικά που τους παρέχονται από τους ινοβλάστες, έτσι στη συνέχεια τα βοηθά να αναπτυχθούν και να εξαπλωθούν» λέει ο Δρ Lisanti.
Έχουν ονομάσει αυτή την ιδέα "Το Αντίστροφο Φαινόμενο Warburg".
«Είναι εκπληκτικό», λέει ο Δρ Lisanti. «Πολλά από όσα γνωρίζουμε για τον καρκίνο είναι αντίστροφα από τα όσα γνωρίζουμε διότι οι ερευνητές του καρκίνου χρησιμοποιούσαν απομονωμένα κύτταρα του όγκου για τις περισσότερες μελέτες που αφορούν το καρκίνο. Τώρα, όταν βάζουμε τα καρκινικά κύτταρα πίσω στο στρωματικό τους περιβάλλον, βλέπουμε πώς τα καρκινικά κύτταρα εξαρτόνται από τους ινοβλάστες για την επιβίωσή τους.»
Τα καρκινικά κύτταρα το καταφέρνουν αυτό χρησιμοποιώντας το οξειδωτικό στρες ως όπλο. Στη συνέχεια, το οξειδωτικό στρες δρα πάνω στους ινοβλάστες και τους «ξεγελά», προκαλόντας αυτά τα στρωματικά κύτταρα να αρχίσουν να τρώνε τους εαυτούς τους και παρέχουν τροφή στα καρκινικά κύτταρα, λένε οι ερευνητές. Αυτή η διαδικασία της «αυτο-κατανάλωσης» ή «αυτο-κανιβαλισμού" ονομάζεται αυτοφαγία.
Κατά τις περιόδους πείνας, τα φυσιολογικά κύτταρα υφίστανται αυτοφαγία. Αυτός ο μεταβολικός επαναπρογραμματισμός επιτρέπει στα κύτταρα να ανακυκλώσουν θρεπτικά συστατικά από τη συνεχεί αυτο-κατανάλωσή τους, συμπεριλαμβανομένων και των μιτοχονδρίων τους. Αυτό επιτρέπει στα πεινασμένα κάτταρα να ανακυκλώσουν τις θρεπτικές ουσίες και να επιβιώσουν τις αντίξοες συνθήκες.
Τώρα, ο Δρ Lisanti και οι συνεργάτες του έχουν καταλάβει πώς τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να επωφεληθούν από αυτή τη διαδικασία ανακύκλωσης θρεπτικών συστατικών. Για να ικανοποιήσουν αυτή την μεγάλη όρεξη τους, τα πεινασμένα καρκινικά κύτταρα προκαλούν οξειδωτικό στρες στους ινοβλάστες, και αυτή η βιολογική πίεση αναγκάζει τα στρωματικά κύτταρα να αυτοφαγοθούν, και έτσι στην συνέχεια να τροφοδοτήσουν με την ανακύκλωση θρεπτικών συστατικών ή «τροφή» την επιβίωση των γειτονικών καρκινικών κυττάρων.
«Είναι τόσο απλό. Τα καρκινικά κύτταρα μας τρώνε ζωντανούς με την κλοπή των θρεπτικών συστατικών από τα φυσιολογικά κύτταρα χρησιμοποιώντας το οξειδωτικό στρες, και με τη χρήση των ανακυκλωμένων θρεπτικών συστατικών να στηρίζουν τη δική τους ανάπτυξη. Τα βλαστικά κύτταρα, στη συνέχεια προερχόμενα από τον μυελό των οστών παράγουν φρέσκους ινοβλάστες, για να συνεχίσουν την τροφοδότησει και ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων,» λέει ο Δρ Lisanti. «Για χρόνια, οι ασθενείς με καρκίνο μας έλεγαν ότι αισθάνονται ότι ο καρκίνος στο σώμα τους τους τρώει ζωντανούς. Οι ασθενείς αυτοί είχαν δίκιο. Ουσιαστικά, ο καρκίνος ξέρει πώς να προκαλέσει οξειδωτικό στρες και να μετατρέψει μια τοπική διαδικασία καχέξιας σε ένα φαινόμενο ολόκληρου του σώματος.»
Ένας από τους συγγραφείς, ο Ubaldo Martinez-Outschoorn, MD, γιατρός ογκολόγος στο Jefferson λέει «Οι ασθενείς μας έλεγαν ότι ο καρκίνος τους τρώει ζωντανούς για χρόνια: Τώρα γνωρίζουμε ότι είχαν δίκιο!» Ένας από τους ασθενής του είπε πρόσφατα: «Γιατρέ, δεν μπορώ να φάω αρκετό φαγητό για να διατηρήσω το βάρος μου. Δεν έχει σημασία πόσο τρώω, αισθάνομαι κουρασμένος, και πάντα χάνω βάρος.»
«Τώρα που καταλαβαίνουμε πως δουλεύει αυτός ο μηχανισμός, αυτό αντιστρέφει το πως σκέπτομαστε για το μεταβολισμό του καρκίνου και για το πως να σταματήσουμε αυτό το στρες και να εξασθένησουμε τα καρκινικά κύτταρα», λέει ο γιατρός Martinez.
Σε μία από τις δημοσιευμένες μελέτες, ο Δρ Lisanti δείχνει ότι η χρήση αντιοξειδωτικών μπορεί να αποτρέψει το οξειδωτικό στρες των ινοβλαστών, με αποτέλεσμα να σταματούν την παροχή «καυσίμων» προς τα καρκινικά κύτταρα, και να πεθαίνουν από την πείνα. «Είμαστε τώρα στην διαδικασία αξιολόγησης επιδόσεων δοκιμασιών διαλογής φαρμάκων για να ανακαλύψουμε νέα αντιοξειδωτικά και άλλα μόρια όπως αυτά," λέει ο Δρ Lisanti.
Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει επιπλέον δύο βασικούς μεταβολίτες - κετόνες και γαλακτικό οξύ - που παράγονται από τους αυτοφαγικούς ινοβλάστες και παρέχουν υψηλής ενέργειας τρόφιμα στα καρκινικά κύτταρα. Η διαπίστωση αυτή εξηγεί, επίσης, ένα μυστήριο και παρέχει μια προειδοποίηση.
Το μυστήριο αφορά το γιατί οι άνθρωποι με διαβήτη έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο από τους μη διαβητικούς. Ο λόγος, ο Δρ Lisanti λέει, είναι ότι οι διαβητικοί ασθενείς παράγουν αυξημένα επίπεδα κετονών, και αυτός δείχνει τώρα ότι οι κετόνες, ως «καύσιμα», τροφοδοτούν τα καρκινικά κύτταρα για την απαιτούμενη ανάπτυξη τους.
Η προειδοποίηση προέρχεται από την κοινή χρήση του γαλακτικού οξέος, ενός τύπου ζάχαρης, σε ασθενείς με καρκίνο. Οι ογκο-χειρούργοι συχνά δίνουν στους ασθενείς με καρκίνο μια ενδοφλέβια με διάλυμα γαλακτικού οξέος πριν, κατά και μετά την επέμβαση, ο Δρ Lisanti λέει. «Αλλά βλέπουμε ότι τα καρκινικά κύτταρα χρησιμοποιούν πλούσια σε ενέργεια καύσιμα, όπως το γαλακτικό οξύ, για να αυξήσουν τον αριθμό των μιτοχονδρίων τους και να ενδυναμώσουν την ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων, την επιβίωσή τους, και την μεταστάση τους, έτσι οι χειρουργοί ίσως να πρέπει να επανεξετάσούν ή να σταματήσουν αυτή την πρακτική.»
Τα ευρήματα οδήγησαν τους ερευνητές να αμφισβητήσουν την αξία των ερευνών που χρησιμοποιούν απομονωμένα κύτταρα καρκίνου στο εργαστήριο – η βάση για την έρευνα κατά του καρκίνου - και τα αντικαρκινικά φάρμακα που προκύπτουν από αυτές τις έρευνες.
Για παράδειγμα, οι γενετικές μεταλλάξεις θεωρούνται η πρωταρχική αιτία του καρκίνου εδώ και πολλά χρόνια, αλλά η επιστημονική ομάδα του Δρ Lisanti παρατήρησε ότι αυτές οι αλλαγές πιθανόν να είναι συνέπεια της αλληλεπίδρασης των καρκινικών κυττάρων του όγκου, με το φυσιολογικό στρώμα. Το οξειδωτικό στρες που προκαλείται από τα καρκινικά κύτταρα στους ινοβλάστες ανατροφοδοτείται πίσω στα καρκινικά κύτταρα, ενισχύοντας την παραγωγή των δραστικών μορφών οξυγόνου (ROS). Πιστεύουν ότι οι δραστικές μορφές οξυγόνου χρησιμοποιούνται στη συνέχεια από τα κύτταρα του καρκίνου για να μεταλλάσσουν τα δικά τους γονίδια και να προώθουν την επιβίωση τους.
«Αυτές οι δραστικές μορφές οξυγόνου προκαλούν βλάβη στο DNA των καρκινικών κυττάρων, με αποτέλεσμα τη γενετική αστάθεια - τυχαίων μεταλλάξεων και θραύση του DNA, καθώς και ανώμαλο αριθμό χρωμοσωμάτων. Αυτή η αστάθεια βοηθά τα καρκινικά κύτταρα να εξελιχθούν σε μια πιο επιθετική μορφή,» λέει ο Δρ Lisanti.
«Έτσι, βλέπουμε τρεις συνέπειες που προκύπτουν από την ενεργοποίηση του οξειδωτικού στρες στα κανονικά στρωματικά κύτταρα», λέει ο Δρ Lisanti. «Πρώτον, η αλλίωση των στρωματικών κυττάρών για να αρχίσουν την διαδικασία της αυτο-κατανάλωσης και να κάνουν τρόφιμα για τα καρκινικά κύτταρα. Δεύτερον, αυτή η αφθονία των τροφίμων προστατεύει τα κύτταρα του καρκίνου από τον θάνατο. Τέλος, το οξειδωτικό στρες τροποποιεί το DNA των καρκινικών κυττάρων, προκαλώντας μεταλλάξεις και επιτρέποντάς τους να εξελιχθούν σε μια πιο επιθετική μορφή.»
Επιπλέον, οι ερευνητές λένε με την νέα θεωρία τους για τον επαναπρογραμματισμό του μεταβολισμού των στρωματικών κυττάρων προκύπτει ότι τα καρκινικά κύτταρα δεν χρειάζονται αιμοφόρα αγγεία για να τα τροφοδοτούνται με θρεπτικά συστατικά, γεγονός που εξηγεί γιατί καποιοί αναστολείς αγγειογένεσης (φάρμακα τα οποία σταματούν την δημιούργία νέων αιμοφόρων αγγείων) δεν είναι αποτελεσματικά κατά του καρκίνου - και, στην πραγματικότητα, πιθανόν να είναι επικίνδυνη η χρήση τους.
«Εαν ένα επιθετικό καρκινικό κύτταρο μπορεί να χρησιμοποιήσει το οξειδωτικό στρες για την απομάκρυνση των θρεπτικών συστατικών από τα κανονικά στρωματικά κύτταρα, μπορεί να πάει οπουδήποτε χωρίς την ανάγκη για παροχή αίματος. Αυτός ίσως να είναι ο τρόπος με τον οποίο τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να εξαπλωθούν σε όλο το σώμα,» λέει ο Δρ Lisanti. «Επιπλέον, οι αναστολείς της αγγειογένεσης προκαλούν υποξία, η οποία είναι τα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου, στο στρώμα. Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση που οδηγεί την ανακύκλωση θρεπτικών συστατικών μέσω της αυτοφαγίας. Έτσι, οι αναστολείς της αγγειογένεσης μπορούν να βοηθήσουν για την παροχή τροφίμων ή ανακύκλωσης θρεπτικών συστατικών προς την θρέψη των καρκινικών κυττάρων. Αυτό εξηγεί γιατί οι αναστολείς της αγγειογένεσης ήταν πολύ απογοητευτικοί σε κλινικές δοκιμές, καθώς μπορεί να έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα, την προώθηση της ανάπτυξης των κυττάρων του καρκίνου και της μετάστασής τους.»
Τα νέα αυτά ευρήματα έχουν επίσης σαφείς επιπτώσεις για τη διάγνωση του καρκίνου, λένε οι ερευνητές. Πολλά από τα μόρια που διαπιστώθηκαν από την ομάδα του Δρ Lisanti μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως διαγνωστικά για τον εντοπισμό ασθενών με καρκίνο υψηλού κινδύνου ή για την παρακολούθηση της επιτυχίας των αντικαρκινικών θεραπειών τους.
Μεταξύ αυτών είναι η caveolin-1 (Cav-1), η οποία παράγεται από τους ινοβλάστες. Ο Δρ Lisanti είχε δείξει σε προηγούμενες μελέτες ότι η απώλεια της Cav-1 προβλέπει κακή πρόγνωση σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού, και συνδέεται με την επανεμφάνιση των όγκων, μετάστασή τους, και την ανθεκτικότητα στα φάρμακα. Τώρα καταλαβαίνει γιατί, οι ασθενείς με καρκίνο του μαστού που παρουσιάζουν απώλεια της Cav-1 στα στρωματικά κύτταρα τροφοδοτούν με τροφή τα καρκινικά κύτταρα τους μέσω της ανακύκλωσης των θρεπτικών ουσιών. Αυτό εξηγεί γιατί η απώλεια της Cav-1 στα στρωματικά κύτταρα είναι ένας καλός βιοδείκτης για τον εντοπισμό ασθενών υψηλού κινδύνου.
«Η ιδέα ότι το τοπικό περιβάλλον ενός καρκινικού κυττάρου είναι σημαντικό για την ανάπτυξη των όγκων είναι πλέον αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα έρευνας κατά του καρκίνου,» λέει ο Δρ Lisanti. «Τώρα έχουμε δείξει γιατί η έννοια αυτή είναι σωστή.»
Ο Δρ Lisanti είναι ο Διευθυντής του Τμήματος της Stem Cell Biology & Αναγεννητικής Ιατρικής του Τζέφερσον, η οποία επίσης επικεντρώνεται, εν μέρει, για την εξάλειψη του καρκίνου βλαστικών κυττάρων. Ο Δρ Lisanti χρησιμεύει επίσης ως Editor-in-Chief του The American Journal of Παθολογίας. Είναι ο Co-διευθυντής του βασικού και Μεταγραφική έρευνα στο Τμήμα των Jefferson Medical Oncology.
Για την θεωρία αυτή, ο Δρ Lisanti εργάστηκε σε στενή συνεργασία με τα άλλα ακαδημαικά μέλη του τμηματός του, όπως οι Δρς. Federica Sotgia, Ubaldo Martinez-Outschoorn, Agnieszka K. Witkiewicz, Richard Pestell, Neal Flomenberg, Anthony Howell, Gloria Bonuccelli, Αριστοτέλης Τσιρίγος, Jaime Caro, Renee Balliet, καθώς και πολλών άλλων βασικών ερευνητών. Αυτοί περιλάμβαναν τους Barbara Chiavarina, Diana Whitaker-Menezes, Zhao Lin, και Gemma Migneco.
Το έργο αυτό είναι μέρος της Διδακτορικής διατριβής του Στέφανου Παυλίδη, η οποία διεξήχθη στο εργαστήριο του Δρ Lisanti στο Πανεπιστήμιο του Τζέφερσον.
DNA
Επιπροσθέτως, υπάρχει απόδειξη για έναν τελείως νέο τύπο ιατρικής στην οποία το DNA μπορεί να επηρεασθεί και να αναπρογραμματιστεί με λέξεις και συχνότητες ΧΩΡΙΣ να κοπεί και να αντικατασταθούν μεμονωμένα γονίδια. Μόνον το 10% του DNA μας χρησιμοποιείται στο να κατασκευάζει πρωτεΐνες. Αυτό το κομμάτι το 10% είναι που ενδιαφέρει τους Δυτικούς ερευνητές και το οποίο εξετάζουν και κατηγοριοποιούν. Το άλλο 90% το ονομάζουν “σκουπιδό” DNA.
Οι Ρώσοι ερευνητές, πάντως, έχουν πεισθεί ότι η φύση δεν είναι μουγκή. Για αυτό ένωσαν γλωσσολόγους και γενετιστές σε μία επιχείρηση να εξερευνήσουν το 90% του “σκουπιδό” DNA. Τα αποτελέσματα τους είναι επαναστατικά. Σύμφωνα με αυτά τα ευρήματα, το DNA μας δεν είναι μόνο υπεύθυνο για την κατασκευή του σώματός μας, αλλά επίσης εξυπηρετεί την αποθήκευση πληροφοριών και τις επικοινωνίες. Οι Ρώσοι γλωσσολόγοι βρήκαν ότι ο γενετικός κώδικας – ειδικά το “σκουπιδό” DNA του 90% – ακολουθεί τους ίδιους κανόνες όπως όλες οι ανθρώπινες γλώσσες.
Έτσι λοιπόν συνέκριναν τους κανόνες του συντακτικού, της σημασιολογίας και τους βασικούς κανόνες της γραμματικής. Βρήκαν ότι τα αλκάλια του DNA μας ακολουθούν την γραμματική και έχουν κανόνες όπως στις γλώσσες μας. Έτσι οι ανθρώπινες γλώσσες δεν παρουσιάστηκαν τυχαία αλλά είναι ανάκλαση του κληρονομικού DNA μας.
Ο Ρώσος Βιοφυσικός και Μοριακός Βιολόγος Pjotr Garjajev και οι συνάδελφοί του εξέτασαν επίσης την δονητική συμπεριφορά του DNA. Το συμπέρασμα ήταν: “Τα ζωντανά χρωμοσώματα λειτουργούν σαν Ολογραφικός Υπολογιστής με ενδογενή ακτινοβολία λέιζερ”. Αυτό σημαίνει ότι κατάφεραν, για παράδειγμα, να διαμορφώσουν ορισμένα δείγματα ήχου σε μία ακτίνα λέιζερ η οποία επηρέασε την συχνότητα του DNA και φυσικά τις πληροφορίες του !!!!!
Καθώς η βασική δομή των αλκαλικών-ζευγών DNA και της γλώσσας όπως εξηγείται νωρίτερα ειναι της ίδιας δομής, δεν απαιτείται αποκωδικοποίηση του DNA. Αρκεί κανείς να χρησιμοποιήσει λέξεις και φράσεις της ανθρώπινης γλώσσας. Και αυτό αποδείχθηκε πειραματικά.
Το ζωντανό DNA (στους ζωντανούς ιστούς και όχι in vitro) θα αντιδρά πάντοτε σε ακτίνες λέιζερ διαμορφωμένες με γλώσσα η ακόμη ραδιοκύματα. Εάν βέβαια χρησιμοποιηθούν οι σωστές συχνότητες ήχου. Αυτό τελικά και επιστημονικά εξηγεί ότι η ύπνωσις και τα σχετικά επέχουν τόσο δυνατό αποτέλεσμα πάνω στους ανθρώπους και τα σώματά τους. Είναι απόλυτα φυσιολογικό για το DNA μας να αντιδρά στην γλώσσα.
Ενώ οι δυτικοί ερευνητές κόβουν μεμονωμένα γονίδια DNA και τα τοποθετούν αλλού, οι Ρώσοι με ενθουσιασμό δημιούργησαν συσκευές οι οποίες επηρεάζουν τον κυτταρικό μεταβολισμό μέσω διαμορφωμένων ραδιοφωνικών και φωτεινών συχνοτήτων, επισκευάζοντας έτσι τα γενετικά ελαττώματα.
Ακόμη έπιασαν πληροφοριακές μορφοδιατάξεις συγκεκριμένου DNA και τις εξέπεμψαν σε ένα άλλο, αναπρογραμματίζοντας τα κύτταρα με άλλα γονίδια. Έτσι επιτυχώς μεταμόρφωσαν για παράδειγμα έμβρυα βατράχων σε έμβρυα σαλαμάνδρας εκπέμποντας τις μορφοδιατάξεις του DNA! Με αυτόν τον τρόπο ολόκληρη η πληροφορία μεταδίδεται χωρίς παρενέργειες όπως όταν κόβουμε και ξανά προσθέτουμε μεμονωμένα γονίδια στο DNA.
Αυτό το πείραμα δείχνει την τεράστια δύναμη της Κάματο-Γενετικής, η οποία έχει μεγαλύτερη επιρροή στον σχηματισμό των οργανισμών, από ότι η Βιοχημική διεργασία.
Οι πνευματικοί δάσκαλοι ξέρανε από χιλιάδες χρόνια ότι το σώμα μας είναι δυνατόν να προγραμματιστεί με την γλώσσα, τις λέξεις και την σκέψη. Τώρα αυτό έχει αποδειχθεί επιστημονικά και εξηγηθεί.
Φυσικά η συχνότητα πρέπει να είναι σωστή. Για αυτό δεν είναι ο καθένας επιτυχής στον εσωτερισμό η μπορεί να κάνει πράγματα με την ίδια δύναμη. Ο καθένας πρέπει να εργαστεί με τις εσωτερικές διεργασίες για να αποκαταστήσει μια συνειδητή επικοινωνία με το DNA του.
Μήπως τώρα καταλαβαίνετε την απίστευτη σημασία που έχει η Ομηρική γλώσσα στην ανάπτυξη του ανθρώπου ? Και γιατί μας κατάντησαν λάτρεις του Bono ? Αντί να αναπτύσσουμε τις περιοχές Wernicke, Broca και άλλες, κάτι που γίνεται μόνο με την Ομηρική γλώσσα, τα παιδιά πηγαίνουν στις μαζικές συναυλίες. Αν αυτό δεν είναι πόλεμος νοητικός, όπως τα ναρκωτικά είναι χημικός, ΤΟΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ?
Και τώρα το Αποκορύφωμα !!! Η Υπέρ – Επικοινωνία!
Οι Ρώσοι ερευνητές επίσης βρήκαν ότι το DNA μας, μπορεί να προκαλέσει κάποιες ενοχλητικές μορφοδιατάξεις σε κενό, προκαλώντας έτσι μαγνητισμένες σκουληκότρυπες !!!
Σκουληκότρυπες είναι οι αποκαλούμενες γέφυρες Einstein-Rosen που βρίσκονται κοντά στις μαύρες τρύπες. Δηλαδή σούπερ-μίνι Stargates η αστροπύλες !!! Επαληθεύεται ο Δρ. Garniet Malet “O Malet, Οι Αρχαίοι Έλληνες, Η Διττότητα Του Χρόνου !”
Αυτές είναι συνδέσεις μεταξύ τελείως διαφορετικών περιοχών του Σύμπαντος μέσω των οποίων μπορεί να μεταδοθεί πληροφορία έξω από τον Χώρο και τον Χρόνο. Το DNA έλκει αυτά τα bits των πληροφοριών και τα περνάει στο συνειδητό μας. Η διαδικασία της Υπέρ-Επικοινωνίας (τηλεπάθεια, channeling) είναι πιο αποτελεσματική σε κατάσταση χαλαρώσεως.
Το στρες η στενοχώρια η ένα υπέρ δραστήριο νοητικό εμποδίζει τις επιτυχείς Υπέρ-Επικοινωνίες, η οι πληροφορίες θα είναι παραμορφωμένες και άχρηστες. Στην φύση η Υπέρ-Επικοινωνία χρησιμοποιείτε εκατομμύρια χρόνια. Η οργανωμένη ροή της ζωής των εντόμων το αποδεικνύει δραματικά. Ο μοντέρνος άνθρωπος το ξέρει μόνον σαν “διαίσθηση”. Αλλά εμείς μπορούμε να αποκτήσουμε ξανά την πλήρη χρήση.
Σαν παράδειγμα από την φύση, όταν μια Βασίλισσα τερμιτών απομακρυνθεί από την αποικία τα μυρμήγκια εργάτες θα συνεχίσουν να χτίζουν σύμφωνα με το σχέδιο. Πάντως αν η Βασίλισσα σκοτωθεί. Όλη η δουλειά στην αποικία σταματά. Προφανώς η Βασίλισσα εκπέμπει τα αρχιτεκτονικά σχέδια ακόμη και από μακριά, μέσω του συλλογικού συνειδητού με τους υπηκόους της. Μπορεί να είναι οσοδήποτε μακριά, όσο καιρό είναι ζωντανή. Οι Ρώσοι επιστήμονες ακτινοβόλησαν δείγματα DNA με φως λέιζερ.
Στην οθόνη σχηματίστηκε μια κυματομορφή. Όταν αφαίρεσαν τα δείγμα DNA , η κυματομορφή δεν εξαφανίστηκε, παρέμεινε. Πολλά ελεγχόμενα πειράματα έδειξαν ότι η κυματομορφή εξακολουθούσε να έρχεται από το δείγμα που είχε αφαιρεθεί, και το ενεργειακό του πεδίο του παρέμενε. Αυτό το αποτέλεσμα αποκαλείται τώρα “φασματικό αποτέλεσμα DNA.
Έχουν βγάλει το συμπέρασμα ότι η ενέργεια έξω από τον χώρο και τον χρόνο εξακολουθεί να ρέει μέσω των ενεργοποιημένων σκουληκοτρύπων, μετά την αφαίρεση του DNA. Οι παρενέργειες που παρατηρήθηκαν συνήθως στην Υπέρ-Επικοινωνία των ανθρώπων είναι ανεξήγητα ηλεκτρομαγνητικά πεδία γύρω τους.
Οι ηλεκτρονικές συσκευές όπως τα CD players και τα συναφή μπορεί να ερεθιστούν και να σταματήσουν να λειτουργούν για ώρες. Όταν το ηλεκτρομαγνητικό εξασθενίσει σιγά -σιγά, λειτουργούν ξανά.
Πολλοί θεραπευτές γνωρίζουν το θέμα από την δουλειά τους. Όσο καλύτερη είναι η ατμόσφαιρα και η ενέργεια τόσο τα ηλεκτρονικά, υπολογιστές κλπ έχουν πρόβλημα, Συνήθως το επόμενο πρωί δουλεύουν κανονικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι θεραπευτές δεν τα καταφέρνουν τεχνικά αλλά ότι είναι καλοί στην Υπέρ-Επικοινωνία.
Προφανώς το
DNA είναι ένας οργανικός υπεραγωγός που μπορεί να εργάζεται στην συνήθη
θερμοκρασία του σώματος. Σε αντίθεση με τους τεχνητούς υπεραγωγούς που απαιτούν
πολύ χαμηλές θερμοκρασίες για να λειτουργήσουν -200C ΚΑΙ -140C. Επιπροσθέτως όλοι οι
υπεραγωγοί μπορούν να αποθηκεύσουν φως και έτσι πληροφορίες. Αυτό εξηγεί
περαιτέρω πως το DNA μπορεί να αποθηκεύσει πληροφορίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου